PixaBay
Gwałt jako forma prześladowania chrześcijan jest poważnym naruszeniem praw człowieka i rażącym aktem przemocy stosowanym w celu zastraszania, poniżania i niszczenia społeczności. Ta odrażająca zbrodnia jest stosowana w celu zaatakowania chrześcijańskich kobiet i dziewcząt. Sprawcy stosują gwałt w celu osiągnięcia określonych celów. Chcą zmienić skład demograficzny regionu, przymusowo zapładniając kobiety, zapewniając, że potomstwo należy do grupy sprawcy. Ma to na celu zmniejszenie obecności wybranej mniejszości na przestrzeni pokoleń. Zamierzają złamać ducha i spójność społeczności, zadając głęboki uraz psychologiczny i piętno. Utrudnia to społeczności odzyskanie sił i ponowne potwierdzenie swojej tożsamości i obecności.
Sprawcy starają się wymazać kulturową i religijną tożsamość, niszcząc linię i dziedzictwo grupy docelowej. Przymusowe ciąże zapewniają, że dzieci są wychowywane poza kulturowym i religijnym kontekstem matki. Gwałt był historycznie stosowany jako środek do „wyeliminowania” niektórych mniejszości, w tym chrześcijan, poprzez akty ludobójczej przemocy i czystek etnicznych. Ta taktyka ma na celu nie tylko wyrządzenie natychmiastowej krzywdy fizycznej i psychicznej, ale także podważenie ciągłości kulturowej i genetycznej społeczności docelowych.
W regionach dotkniętych wojną i konfliktem, takich jak części Bliskiego Wschodu, Afryki i Azji Południowej, gwałt jest używany jako broń wojenna do terroryzowania i destabilizacji społeczności chrześcijańskich.(1) Ta taktyka ma na celu zmuszenie społeczności do ucieczki, zmieniając w ten sposób skład demograficzny i religijny regionu. Grupy ekstremistyczne, takie jak Boko Haram w Nigerii i Państwo Islamskie (ISIS) na Bliskim Wschodzie, wyraźnie obierają za cel chrześcijańskie kobiety i dziewczęta, dokonując gwałtu, porwań i przymusowych małżeństw. Te akty są często usprawiedliwiane za pomocą wypaczonych ideologii religijnych, które odczłowieczają i oczerniają niewierzących. W społeczeństwach, w których istnieje głęboko zakorzeniona nienawiść do chrześcijan, gwałt może być używany jako forma kary i kontroli. Może to mieć miejsce w kontekstach, w których chrześcijanie stanowią mniejszość i spotykają się z systematyczną dyskryminacją i przemocą ze strony społeczności większościowej.
Podczas ludobójstwa w Bośni (1992-1995) siły serbskie obrały sobie za cel ludność bośniacką (muzułmańską) i chorwacką w aktach czystek etnicznych. Utworzono obozy gwałtu, w których kobiety były systematycznie gwałcone z zamiarem przymusowego zapłodnienia, „rozcieńczając” w ten sposób tożsamość etniczną przyszłych pokoleń. Większość Hutu obrała za cel mniejszość Tutsi podczas brutalnego ludobójstwa w Rwandzie (1994). Gwałt był wykorzystywany do terroryzowania i upokarzania kobiet Tutsi, często w celu przenoszenia HIV/AIDS i zniszczenia linii Tutsi poprzez przymusowe ciąże.
Czytaj więcej – Lisa Navarrette
GŁÓD W FABRYKACH CEGIEŁ
Od marca ubiegłego roku współpracujemy z misją chrześcijańską z Fajsalabad w Pakistanie, którą kierują Razia i Naeem Bhatti. Obecnie mają pod swoją opieką między innymi 19. rodzin niewolników z dwóch fabryk cegieł. Wszystkie te rodziny żyją w skrajnym ubóstwie, częstokroć nie mogąc zapewnić swoim dzieciom nawet żywności ani ubrań – nie mówiąc już o wydatkach związanych z potrzebą leczenia chorych dzieci. Natomiast edukacja i związane z nią wydatki jest dla nich sprawą zupełnie nieosiągalną, ponieważ wszystkie dzieci, nawet te małe, które potrafią chociaż udźwignąć kilka cegieł, muszą pracować przy ich wyrobie – nie mając tam prawa nie tylko do nauki, ale nawet do beztroskiej dziecięcej zabawy.
W tej sytuacji nasza regularna pomoc dla rodzin z fabryk cegieł jest wręcz niezbędna, by dać im chociaż namiastkę normalnego funkcjonowania i cień nadziei. Nasza ostatnia pomoc żywnościowa miała miejsce dwa miesiące temu, więc niestety zapasy jedzenia już się skończyły. Dodatkowo w Pakistanie nadchodzi bardzo trudny okres związany z porą deszczową, gdzie częstokroć z powodu ulewy rodziny w ogóle nie mogą pracować lub ich praca ograniczona jest do minimum, co niestety oznacza, że otrzymają mniej jedzenia i będą głodować. Zrozumiałe jest, że z powodu niedożywienia ich wydajność przy pracy dodatkowo spada, a efektem są coraz mniejsze zarobki i coraz większy głód.
Na załączonych zdjęciach możemy zobaczyć 19. rodzin chrześcijańskich niewolników z fabryk cegieł, którym w miarę możliwości pomagają nasi koordynatorzy z Fajsalabad: Razia i Naeem Bhatti. Działający w Pakistanie system niewolnictwa pozwala na to, że w razie zadłużenia jednego z rodziców i niemożliwości spłaty swojego długu w terminie, cała rodzina trafia do niewoli, gdzie wszyscy – nawet malutkie dzieci – muszą ciężko pracować, stając się własnością właściciela jednej z licznych fabryk cegieł. Najgorsze jest to, że najczęstszym powodem zadłużania się chrześcijan jest zaciąganie pożyczek na leczenie, ponieważ wszelka opieka zdrowotna w Pakistanie jest płatna. Zatem gdy rodzina ma chore dziecko, które potrzebuje pobytu w szpitalu lub żona musi udać się do szpitala z powodu konieczności na przykład cesarskiego cięcia, mąż często nie ma innego wyboru niż zaciągnąć pożyczkę na skutek której stają się niewolnikami. Umowa z właścicielem fabryki jest tak skonstruowana, że rodzina nigdy nie jest w stanie odpracować długu, nawet jeżeli jest on niewielki. Za swoją pracę otrzymują niewielką ilość jedzenia, niezbędną do przetrwania, a część pieniędzy właściciel fabryki potrąca im za mieszkanie. Jeżeli ktoś z rodziny zachoruje, właściciel fabryki może zawołać lekarza, ale koszty leczenia dolicza rodzinie do długu. W ten sposób jeżeli chociaż małą część długu rodzinie udaje się odpracować, to na skutek konieczności leczenia czy przestoju w fabryce z powodu na przykład deszczu czy smogu – dług znowu rośnie.
Dlatego tak bardzo potrzebują oni naszej pomocy finansowej, bez której czeka ich głód i walka, by przeżyć. Potrzebują też wsparcia duchowego, dlatego prosimy również o modlitwy, by mogli przetrwać ten trudny czas.
„A ten, który daje ziarno siewcy i chleb na pokarm, da i pomnoży zasiew wasz, i przysporzy owoców sprawiedliwości waszej; a tak ubogaceni we wszystko będziecie mogli okazywać wszelką szczodrobliwość, która za naszym przyczynieniem pobudza do dziękczynienia Bogu”
