Po raz kolejny zwracamy się do Was o pomoc dla chrześcijańskich rodzin niewolników z fabryk cegieł w Fajsalabad. Wasza pomoc w styczniu tego roku umożliwiła nam zakup artykułów żywnościowych dla 17. rodzin oraz ciepłych koców dla 5. rodzin, a dalsza pomoc w lutym – zakup koców dla 12. rodzin. Dzięki temu mogliśmy tej zimy wspólnie przyczynić się do chociaż małej poprawy warunków życia naszych skrajnie ubogich Braci i Sióstr z Pakistanu, za co są oni nam ogromnie wdzięczni, pamiętając w swoich modlitwach o tych, których serca są otwarte, by pomagać.
Niestety, minęło już około dwa i pół miesiąca od czasu, gdy otrzymali od nas ostatnią pomoc żywnościową i zapasy jedzenia dawno się skończyły, a dzieci niewolników z Fajsalabad ponownie cierpią głód. Nasi koordynatorzy Razia i Naeem przysłali nam aktualne zdjęcia rodzin, które po raz kolejny pilnie potrzebują pomocy. Te 17. chrześcijańskich rodzin, w tym ok. 40 dzieci w różnym wieku, mieszka i pracuje w dwóch fabrykach cegieł. Tragiczne jest to, że nawet malutkie dzieci w wieku 5-6 lat pracują bardzo ciężko przy wyrobie cegieł, nie mając żadnych perspektyw na lepsze jutro na skutek całkowitego pozbawienia możliwości jakiejkolwiek edukacji, co dałoby im szanse na rozwój i w przyszłości lepszą pracę. Niestety, ich chrześcijańscy rodzice, którzy bardzo pragną jak najlepszego losu dla swoich dzieci, na dzień dzisiejszy nie mogą zaspokoić nawet ich podstawowych potrzeb, takich jak żywność, ubrania czy lekarstwa. Rodziny z fabryk cegieł są wycieńczone, niedożywione, schorowane, pozbawione nadziei na odmianę losu. Służba duchowa wśród nich jest wyjątkowo ciężka i niewdzięczna, ale też bardzo potrzebna, gdyż wnosi choć odrobinę światła w życie tych ludzi.
Działający w Pakistanie system niewolnictwa pozwala na to, że w razie zadłużenia jednego z rodziców i niemożliwości spłaty swojego długu w terminie, cała rodzina trafia do niewoli, gdzie wszyscy – nawet malutkie dzieci – muszą ciężko pracować, stając się własnością właściciela jednej z licznych fabryk cegieł. Najgorsze jest to, że najczęstszym powodem zadłużania się chrześcijan jest zaciąganie pożyczek na leczenie, ponieważ wszelka opieka zdrowotna w Pakistanie jest płatna. Zatem gdy rodzina ma chore dziecko, które potrzebuje pobytu w szpitalu lub żona musi udać się do szpitala z powodu konieczności na przykład cesarskiego cięcia, mąż często nie ma innego wyboru niż zaciągnąć pożyczkę na skutek której stają się niewolnikami. Umowa z właścicielem fabryki jest tak skonstruowana, że rodzina nigdy nie jest w stanie odpracować długu, nawet jeżeli jest on niewielki. Za swoją pracę otrzymują niewielką ilość jedzenia, niezbędną do przetrwania, a część pieniędzy właściciel fabryki potrąca im za mieszkanie. Jeżeli ktoś z rodziny zachoruje, właściciel fabryki może zawołać lekarza, ale koszty leczenia dolicza rodzinie do długu. W ten sposób jeżeli chociaż małą część długu rodzinie udaje się odpracować, to na skutek konieczności leczenia czy przestoju w fabryce z powodu na przykład deszczu czy smogu – dług znowu rośnie.
Dlatego w tej sytuacji w imieniu naszych potrzebujących Braci i Sióstr z Pakistanu zwracamy się z prośbą zarówno o wsparcie finansowe umożliwiające zakup żywności, jak i o modlitwy za rodziny niewolników z Pakistanu. „Rozdawaj swój chleb w obfitości, a po wielu dniach odnajdziesz go”
(Księga Kaznodziei Salomona 11,1).
„Albowiem kto by napoił was kubkiem wody w imię tego, że należycie do Chrystusa, zaprawdę powiadam wam, nie straci zapłaty swojej”
