Parlament Madagaskaru uchwalił prawo zezwalające na chemiczną, a w niektórych przypadkach chirurgiczną kastrację osób uznanych za winnych gwałtu na nieletnich.
Prawo to wywołało krytykę ze strony międzynarodowych grup praw człowieka, ale znalazło również poparcie aktywistów, którzy twierdzą, że jest to odpowiedni środek odstraszający, aby powstrzymać „kulturę gwałtu”.
Parlament w 28-milionowym wyspiarskim państwie na Oceanie Indyjskim uchwalił ustawę 2 lutego, a Senat, izba wyższa, zatwierdził ją w zeszłym tygodniu. Teraz musi zostać ratyfikowana przez Wysoki Trybunał Konstytucyjny i podpisana przez prezydenta Andry’ego Rajoelinę, który jako pierwszy poruszył tę kwestię w grudniu. Jego rząd zaproponował zmianę prawa.
Minister sprawiedliwości Landy Mbolatiana Randriamanantenasoa powiedziała, że jest to konieczny ruch ze względu na wzrost liczby przypadków gwałtu na dzieciach. W 2023 r. odnotowano 600 przypadków gwałtu na nieletnich, powiedziała, a 133 już w styczniu tego roku.
„Madagaskar jest suwerennym krajem, który ma prawo modyfikować swoje prawa w zależności od okoliczności i w ogólnym interesie ludzi” – powiedział Randriamanantenasoa. „Obecny kodeks karny nie był wystarczający, aby powstrzymać sprawców tych przestępstw”.
Chirurgiczna kastracja „zawsze będzie orzekana” w przypadku osób winnych gwałtu na dziecku poniżej 10 roku życia, zgodnie z brzmieniem prawa. Przypadki gwałtu na dzieciach w wieku od 10 do 13 lat będą karane chirurgiczną lub chemiczną kastracją. Gwałt na nieletnich w wieku od 14 do 17 lat będzie karany chemiczną kastracją.
Przestępcom grożą również surowsze wyroki, w tym dożywocie i kastracja.
„Chcieliśmy o wiele bardziej chronić dzieci. Im młodsze dziecko, tym większa kara” – powiedział Randriamanantenasoa.
Kastracja chemiczna to stosowanie leków blokujących hormony i zmniejszających pożądanie seksualne. Jest ona zazwyczaj odwracalna poprzez zaprzestanie przyjmowania leków. Kastracja chirurgiczna jest zabiegiem trwałym.
Kilka krajów i niektóre stany USA — w tym Kalifornia i Floryda — zezwalają na chemiczną kastrację niektórych przestępców seksualnych. Chirurgiczna kastracja jako kara jest znacznie rzadsza. Stosowanie obu metod jest wysoce kontrowersyjne.
Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci i inne organizacje często podkreślają wysoki poziom wykorzystywania seksualnego dzieci na Madagaskarze, który ma również jeden z najwyższych wskaźników ubóstwa na świecie.
Niektóre organizacje pozarządowe twierdzą, że rzeczywista liczba gwałtów na dzieciach jest nawet wyższa niż oficjalne dane, ale wiele przypadków nie jest zgłaszanych, ponieważ jest to temat tabu, a ofiary często się wstydzą. Według organizacji pozarządowych duża część przypadków gwałtów na dzieciach ma charakter kazirodczy.
Nowe prawo Madagaskaru zostało skrytykowane przez grupę obrońców praw człowieka Amnesty International jako „nieludzkie i poniżające traktowanie”, które jest niezgodne z prawem konstytucyjnym kraju. Prawo powinno skupić się na ochronie ofiar, powiedziała Nciko wa Nciko, doradca ds. Madagaskaru w Amnesty.
Czytaj więcej – africanews
Kryzys żywnościowy wśród ubogich Chrześcijan
POMOC DLA UBOGICH DZIECI Z PENDŻABU
Obecny kryzys żywności wśród biednych chrześcijan w Pakistanie pogłębia się dosłownie z dnia na dzień. Średnie ceny produktów spożywczych są tylko dwa razy niższe niż w Polsce, przy zarobkach niewykwalifikowanych pracowników fizycznych wynoszących ok. 250-300 złotych! Ludzie są zmuszeni spożywać częstokroć tylko jeden posiłek dziennie, który najczęściej składa się z placków z mąki wymieszanej z wodą, prażonych na ogniu, czasem z dodatkiem jakiejś przyprawy. By próbować zaspokoić głód, ubodzy chrześcijanie zamiast posiłków piją gorącą wodę – czasem z minimalną ilością przyprawy lub cukru.
W tej sytuacji niezbędne jest działanie naszego Ośrodka Duszpasterstwa Dobrego Pasterza w Pendżabie, w którym dzieci mają możliwość regularnego spożywania obiadów. Ośrodek ten prowadzą Sajida i Ashbeel Rafiq. Oprócz żywności, zapewniają oni ubogim dzieciom z wioski opiekę dzienną, opiekę duszpasterską oraz zajęcia pozaszkolne. Ośrodek też prowadzi również mały sierociniec, w którym na chwilę obecną zamieszkuje na stałe pięcioro dzieci. Poza stałymi mieszkańcami w tym momencie z Ośrodka korzysta aż 54. chrześcijańskich dzieci z 15. ubogich rodzin z wioski, które przychodzą tam na posiłki, słuchanie Ewangelii, czytanie historii biblijnych i oglądanie chrześcijańskich filmów, a także różne gry i zabawy, zajęcia plastyczne, zajęcia z zakresu higieny czy zajęcia wspierające podstawowe umiejętności nabywane w szkole publicznej, takie jak nauka czytania, pisania czy liczenia.
Sajida i Ashbeel prowadzą swoją duszpasterską pracę również wśród chrześcijan w czterech fabrykach cegieł. Przy jednej z nich mieści się założona w grudniu ubiegłego roku przez naszą Fundację „FILEO”, szkoła podstawowa, do której uczęszczają dzieci z trzech fabryk na dwie godziny lekcyjne dziennie, ponieważ przez pozostałą część dnia muszą ciężko pracować przy wyrobie cegieł. Natomiast czwarta fabryka mieści się w pobliżu wioski, więc właściciel wyraził zgodę na uczęszczanie dzieci do szkoły publicznej – jest to rzadki przywilej, jeśli chodzi o dzieci chrześcijańskich niewolników. Rodziny z fabryk cegieł są wycieńczone, niedożywione, schorowane, pozbawione nadziei na odmianę losu. Służba wśród nich jest wyjątkowo ciężka i niewdzięczna, ale też bardzo potrzebna, gdyż wnosi choć odrobinę światła w życie tych ludzi.
Chrześcijanie są w Pakistanie obywatelami najniższej kategorii
Szanse na zdobycie dobrze płatnej pracy są bardzo małe, a bez środków nie ma możliwości kształcenia dzieci. Bez edukacji z kolei nie ma mowy o przyzwoitej pracy. Nawet jednak jeśli chrześcijanin ma wykształcenie, szanse na przebicie się do przynajmniej klasy średniej są znikome.
Sytuacja chorych, ludzi starszych i niepełnosprawnych jest jeszcze gorsza, bo nie mają możliwości najmowania się nawet do tych najgorzej płatnych zajęć, które mogłyby zapewnić im choćby najskromniejsze utrzymanie. Często żyją oni w katastrofalnych warunkach, dodatkowo w bardzo złym stanie psychicznym, czując się zupełnie bezużytecznymi i wyzutymi z człowieczeństwa.
Drodzy Darczyńcy!
Bóg pragnie błogosławić wszystkim nam, którzy szczerym sercem i z radością pragniemy pomagać ubogim Braciom i Siostrom. „W tym wszystkim pokazałem wam, że tak pracując, należy wspierać słabych i pamiętać na słowo Pana Jezusa, który sam powiedział: Bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać aniżeli brać”
(Dzieje Apostolskie 20,35).
RAZEM MOŻEMY WIĘCEJ
| DAROWIZNA 100 ZŁ | DAROWIZNA 200 ZŁ | DAROWIZNA 500 ZŁ |
